ODBUDOWA POZYCJI DYSCYPLINY ZABOLI W WIELU MIEJSCACH, ALE INNEGO WYJŚCIA NIE MA
Jogos Olímpicos de Verão de 2016 czyli XXXI Letnie Igrzyska Olimpijskie za nami! W ciężarach wśród kobiet najlepsza… Kolumbia, w gronie mężczyzn triumf Chin, dziewięciokrotnie poprawiano rekordy świata, 21 państw w medalowej tabeli igrzysk. A my? Pamiętając o Rio zabierzmy się do naprawy Rzeczpospolitej Ciężarowej! Gorzej przecież już być nie może!
Jeszcze nie wszyscy wyjechali, jeszcze ostatnie przechadzki po piasku Copacabany, fotki z bryzą Oceanu, łyk caipirinhy i na lotnisko. Trzeba wracać do swoich. Jogos Olímpicos de Verão de 2016 czyli XXXI Letnie Igrzyska Olimpijskie są już historią. Pierwsze igrzyska organizowane w Ameryce Południowej i drugie jakie odbyły się w Ameryce Łacińskiej (po Meksyku w 1968). Startowało w nich ponad 10 500 sportowców z 206 narodowych komitetów olimpijskich.
Polski dorobek doskonale znamy, a 11 wywalczonych medali poddawanych jest teraz na wiele sposobów, różnym analizom. Czy to występ zły czy dobry – zależy od podejścia do problemu. Jednak przeważa rozczarowanie. „Polskimi” medalistami igrzysk zostali zawodnicy tylko 6 dyscyplin! Dla ludzi związanych z podnoszeniem ciężarów, smutne jest to, że po raz pierwszy od 60 lat w tym gronie nie ma właśnie ich reprezentantów! Wspaniała seria olimpijskich sukcesów, zapoczątkowana w roku 1956 brązowym krążkiem Mariana Zielińskigo w Melbourne i kontynuowana później w Rzymie (1960, Ireneusz Paliński, Jan Bochenek), Tokio (1964, Waldemar Baszanowski, Ireneusz Paliński, Marian Zieliński, Mieczysław Nowak), Meksyku (1968, Waldemar Baszanowski, Marek Gołąb, Norbert Ozimek, Marian Zieliński, Henryk Trębicki, ), Monachium (1972, Zygmunt Smalcerz, Norbert Ozimek, Zbigniew Kaczmarek), Montrealu (1976, Grzegorz Ciura, Tadeusz Rutkowski, Kazimierz Czarnecki), Moskwie (1980, Tadeusz Rutkowski, Marek Seweryn, Tadeusz Dembończyk), Seulu (1988, Sławomir Zawada), Barcelonie (1992, Krzysztof Siemion, Waldemar Malak, Sergiusz Wołczaniecki), Atlancie (1996, Andrzej Cofalik), Sydney (2000, Szymon Kołecki, Agata Wróbel), Atenach (2004, Agata Wróbel), Pekinie (2008, Szymon Kołecki) i zakończona olimpijskim złotem Adriana Zielińskiego i brązem Bartłomieja Bonka w Londynie (2012), została w Rio przerwana w stylu budzącym zażenowanie.
Na dokładne analizy i przyczyny takiego stanu rzeczy przyjdzie czas niebawem, a zarząd PZPC pod kierownictwem pani sekretarz generalnej Haliny Pikuły musi odważnie zmierzyć się z problemem. Bo gra nie idzie o stołki, lecz o przyszłość dyscypliny! Gorzej bowiem już być nie może.
Polskim ciężarom trzeba przywrócić należne jej miejsce pośród najbardziej zasłużonych dyscyplin dla polskiego sportu! Proces odbudowy będzie długi i zaboli w wielu miejscach, ale innego wyjścia nie ma! Kolejne, XXXII Letnie Igrzyska Olimpijskie... już za cztery lata, w Tokio. Polskie ciężary mają ze stolicy Japonii wspaniałe olimpijskie tradycje i wspomnienia. Nawiążmy do nich w roku 2020! Naprawę Rzeczpospolitej Ciężarowej musimy rozpocząć od siebie, we własnych głowach! A potem wspólnie, mądrze i z rozwagą!
Wracając do olimpijskiej rywalizacji na pomoście w Rio – medale wywalczyli reprezentanci 21 państw. Najwięcej krążków przypadło Chinom – 5 złotych i dwa srebrne, a obok tej ekipy, z olimpijskiego złota w ciężarach cieszyli się jeszcze w Tajlandii, Iranie, Korei Północnej, Kazachstanie, Kolumbii, Chińskim Tajpej, Gruzji i Uzbekistanie. Z Europy na podium w Rio stawali przedstawiciele siedmiu federacji – Gruzji, Armenii, Białorusi, Turcji, Hiszpanii, Litwy oraz Rumunii.
W Rio dziewięciokrotnie poprawiano rekordy świata, wśród kobiet dwukrotnie, w gronie mężczyzn siedem razy, kobiety ustanowiły siedem rekordów olimpijskich, panowie dwanaście. O rekordach kontynentalnych i krajowych nie ma co wspominać, bowiem tych w Rio mieliśmy dziesiątki…
Klasyfikacja państw
Kobiety: 1. Kolumbia (4 zawodniczki) 85 pkt; 2. Chiny 84 (4); 3-4. Japonia, Tajlandia po 81 (po4); 5. Korea Połnocna 78 (4); 6. Chińskie Tajpej (70 (3); 7. Kazachstan 69 (3); 8. Ukraina 68 (4); 9. Egipt (64 (3); 10. Korea Południowa 64 (3); 11. USA 63 (3). Sklasyfikowano 59 krajów. Indie, Polska i Wietnam – bez punktu!
Mężczyźni: 1. Chiny 128 (6); 2. Kazachstan 118 (5); 3. Kolumbia 102 (5); 4. Tajlandia 99 (5); 5-7. Białoruś (5), Egipt (6), Uzbekistan (5) po 96; 8. Iran 95 (5); 9. Indonezja 75 (5); 10. Armenia 72 (5)…. 29. Polska 19 (2). Sklasyfikowano 70 krajów.
Rekordy świata
Kobiety – kat. kat. 63 kg – podrzut 147 kg Deng Wei (Chiny); dwubój 262 kg Deng Wei (Chiny).
Mężczyźni – kat. 56 kg – dwubój 307 kg Long Quingquan; kat. 77 kg rwanie 177 kg Lyu Xiaojun; podrzut 214 kg Nichat Rachimow (Kazachstan); kat. 85 kg – dwubój 396 kg Kianoush Rostami (Iran); kat. + 105 kg – rwanie 216 kg Behdad Salimikodrasiabi (Iran) – wcześniej rekord poprawił też Łasza Tałachadze (Gruzja) – 215 kg; dwóbój 473 kg – Łasza Tałachadze (Gruzja).
Brązowy medalista w kat. 69 kg Izzat Artykow z Kirgistanu, już po dekoracji, został zdyskwalifikowany za stosowanie niedozwolonych środków wspomagających.
P.S
Przygotowania wszystkich polskich sportowców do igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro kosztowały około 400 milionów złotych (w latach 2013-2016). Biało-czerwoni wywalczyli jedenaście medali, wychodzi więc, że jeden krążek olimpijski w Rio kosztował ponad 36 milionów złotych!
Marek Kaczmarczyk
Fot. AFP